Ik zag het vrijwel meteen. Het was niet een moeder met haar dochter en haar zoon.
Het drietal was waarschijnlijk vertrokken vanuit het vakantiepark, mijn nabije rustplek. Hun weg was tot dan steeds verhard geweest. Ze stonden stil bij de zandweg. Na de oversteek zou een diepe greppel en een heuvelig bospad volgen.
Het was wel een moeder met haar dochter. De jongeman was niet haar zoon. Daarvoor keken ze te leergierig en met te veel ontzag tegen hem op. De steeds langer wordende jongeman was duidelijk de leraar. Ik zag zelfs aan de ernst en de verantwoordelijkheid die hij uitstraalde dat hij een betaalde leraar was.
Het drietal was niet alleen. Ze werden vergezeld door zes stokken. Ook de stokken straalden een cursus uit. Die van moeder en dochter wisten nog niet hoe ze er bij moesten lopen. Ze hielden wat stijf en onzeker afstand, ze hoorden er nog niet bij. Dit was anders bij de leraar.
Zijn stokken waren ΦΦn geheel met zijn sportieve lichaam.
#
Alsof hij sinds zijn opleiding nooit meer een stap had gezet zonder zijn aluminium metgezellen.
Het zwaardere werk lag te wachten. Het hoofdstuk Æeen zandweg overstekenÆ werd behandeld.
De leerlingen waren snel afgeleid. Ze hadden de orthodoxe wandelaar zonder stokken al lang zien aankomen.
Tja, wat zeg je dan als je langs loopt? Ik wilde niet zomaar Ægoede morgenÆ zeggen. Ik wilde laten zien dat hun situatie voor de buitenwereld volkomen duidelijk was. Dat is niet leuk. Dat wens je als beginner niet. Hoe breng je deze boodschap?
Ik kan zoÆn mogelijkheid nooit onbenut laten en verheug me bij voorbaat op de afloop. Eerst schat ik in of mijn doelwit wel geschikt is. Wanneer het mannen zijn weet ik uit ervaring dat ik me goed moet afvragen of het wel verantwoord is. Mannen zijn erg kwetsbaar in zoÆn situatie. Voor je het weet moet je een opdonder verwerken. Nee, als de leerlingen mannen waren zou ik in het voorbijgaan hooguit ædagÆ zeggen of een knikje geven.
#
Bij vrouwen ligt het anders. Ze vragen er vaak om. De aandacht vergeeft alles.
Het moest zo subtiel mogelijk gebeuren. Op de juiste afstand voor de passage kon ik mijn opmerking met de juiste glimlach niet meer bedwingen:
ÆSuccesÆ zei ik. Meer niet en wachtte af.
Het gezicht van de leraar verhardde. Hij had er moeite mee. Alsof ik twijfelde aan zijn meesterschap.
Ik hoefde niet bang te zijn, hij was in functie. Hij keek me afwijzend aan en stak daarna met zijn stokken professioneel de weg over.
De twee dames schoten door mijn opmerking in de lach.
De stokken brachten twee rechterhanden naar de bijbehorende monden om het geluid van het lachen te dempen en een opkomend schaamrood te bedekken.
Moeder en dochter reageerden precies als bedoeld. Ze vonden mijn opmerking helemaal niet erg.
De gehele oversteek bleven ze naar elkaar lachen.
#
Aan de overkant werden ze streng opgevangen door de jonge man en bij de les geroepen. Na het hoofdstuk æeen greppel nemenÆ vervolgde het Nordic-klasje de weg door de greppel en verdween met stokken en al in het bos voor het echte werk.
In het overdekte deel van het vakantiepark was de tropische gezelligheid te snijden. Luidruchtige vriendengroepen en complete gezinnen met opaÆs en omaÆs hadden bezit genomen van de terrasjes.
Ik had geluk. Mijn favoriete bankje in een stille uithoek was niet bezet. V≥≥r mij een mooi en gratis uitzicht op de grote vijver en de drijvende voetgangersbrug. Een heerlijke plek om uit te rusten met een pak vruchtenyoghurt uit de supermarkt.
Op de brug kon een gezette vrouw niet anders dan dansen. Ze werd gevolgd door een kleinere man die geslaagde pogingen had ondernomen om de brug te laten slingeren. De vrouw gilde van pret en veinsde angst om haar man te behagen.
Toen het stel mij passeerde mocht de lol niet over zijn.
#
De man keek mij lachend aan en zei:
æPrositÆ en even later:
æJij vind het terras zeker te duurÆ.
Zijn lachen kreeg een nieuwe stimulans, de vrouw lachte mee.
æWat een ordinaire ventÆ dacht ik. æDat hij zomaar een wildvreemde tutoyeert. Hij denkt zeker dat zoæn park ΦΦn grote familie is met de bijbehorende vrijheden. Wat een goedkope humor. Al zouden de prijzen in guldens zijn, ik zou nooit bij hem op een terras willen zitten. Ik moet er niet aan denkenæ.
Mijn gezichtsuitdrukking prikkelde zijn lachen nog meer. Daarna liep hij grinnikend met de handen diep in de zakken achter zijn vrouw naar het terras.
